Sevgili torunum Yilmaz,
(Bizim yasadigimiz donemde cocuklara dedelerinin adini koymak gibi adet
vardi, bu aliskanlik hala suruyorsa, bu isimde bir torunum olabilir ama
ben bu gelenegin bitmis olmasini umarim, zira sirf dedesinin adi Suayip
diye hayati kayan yavrucaklar var.) Sana bu mektubu iki bin yilindan
yaziyorum. Gazeteden istediler. Sen simdi gazete nedir, diye sorarsin!
Biz bu yillarda haberi kagitlara yazip dagitiyoruz. Kabul ediyorum, cok
zor ve cok ilkel bir yontem ama o kadarda kotu durumda degiliz canim,
gecen gun deden buyuk bir fiyakayla internette chat yapti. Henuz geyik
muhebbetinde kullaniyoruz bilgisayari ama olsun. Ayrica ben senin
yasindayken buyuk buyuk dedemin bana yazdigi mektup iki ton
agirligindaydi! Magaranin duvarina kazimis, getiren arkadas az kalsin
gocuk altinda kaliyordu. Yani beterin beteri var Yilmaz'cigim. Aslinda
bu mektubu sana biraz da ozur dilemek icin yaziyorum. Benden once
yasamis cok akilli ve huzunlu bir Kizilderili'nin soyledigi "bu dunya
bize atalarimizdan kalmadi, cocuklarimizdan odunc aldik" sozunu
anlamasina anladik, hatta bir suru kartpostal da yaptik, cok guzel
grafik tasarimlarla yazdik bu akilli adamin lafini ama yine de herseyi
berbat ettik. Enerji lazimdi ve tepemizde gunes bazen on saat
cayircayir donerdi ama biz kendimizi bir golgeye atip nukleer
salakliklarla ugrasirdik. Yani su anda okul arkadaslarinin bazilarinin
uc tane kulagi varsa bunda hepimizin sucu var. Ama sen benim torunum
olduguna gore mutlaka yapmiyorsundur ama sakin o cocuga "kulagini ac da
beni iyi dinle" turdunden kulak memesi kivaminda sakalar yapma.
(Mektubun bu acikli bolumunun aynisi buyuk buyuk dedemin bana yazdigi
mektupta da vardi maalesef. Umarim senin yazacagin mektup da boyle bir
bolum olmaz.) Evet iklimi de degistirdik. Kitaplarda ya da bilgi
kaynagi olarak ne kullaniyorsaniz iste onda yazanlar dogrudur. Bir ara
dort mevsim vardi. Mesela bunlardan bir tanesinin adi bahardi ki
inanamazsin butun insanlarda hatta hayvanlarda bile asik olma ihtiyaci
uyandirirdi. Tabi bu durum kimi kazalara da yol acmiyor degildi ama
yine de omrun en guzel mevsimiydi. Sonra yaz... O muhtesem kamasma...
Ama hala anlamiyorum ayni yerde hem iseyip hem nasil yuzdugumuzu.
Sevgili Yilmaz , iki bin yilina gelene kadar cok aptalca seylerle
mucizevi isleri birarada yapmis insanogullarindan sadece birisi olarak
ve buyuk deden olma sifatiyla sana soylemek istedigim sudur: Ben
bilimkurgu sevmem. Bizde gelecegi duslerken abartma adeti vardir.
Inanmazsin benim cocuklugumda Uzay 1999 diye bir televizyon dizisi
vardi ve orada anlatilanlar gercek olsaydi benim gecen sene
Jupiter'deki yazligima tasinmam gerekiyordu ama su anda en buyuk
numaramiz yukariya binlerce uydu gondermis olmamizdir. Antenin
hallicesi iste... Ben yuz yil sonra isinlanmayi bile becerse insan,
insan kalacaktir diye dusunurum. (Isinlanma bizim bilimkurgucularin
buldugu bir laf, alay edeceksin onlanla, et") Sevgili Yilmaz, ucan
arabalara bile binsen, onur her insana lazimdir. Onurunu ve asik olma
yetenegini asla kaybetme. Buyuk deden bunlara dikkat ederdi.Gozlerinden
operim. Haa bu arada 2071 yilinda saniyorum buyuk bir tantanayla
Turkler'in Anadolu'ya girisinin bininci yili kutlanmistir. Merak ettim
Malazgirt'in yolu da yapildi mi?
Deden Yilmaz Erdogan
Konu: Yılmaz Erdoğandan Torununa Mektup 
Perş. Ağus. 09, 2007 12:30 pm
